De grauwe gans is een zogenaamde deeltrekker. Sommige vogels trekken weg, sommige blijven in het broedgebied en in Nederland komen ’s winters grauwe ganzen uit Noord-Europa. De lichaamslengte bedraagt 75 tot 90 cm en het gewicht 3 tot 4 kg.

De afgelopen decennia hebben veel boeren hun ganzen laten verwilderen, met als gevolg dat men nu in het wild witte en grijsbruine varianten door elkaar aantreft. De aantallen van deze gekleurde varianten, die door kenners ‘soepganzen’ worden genoemd, vormen gemiddeld ruim 3% van de totale aantallen waargenomen grauwe ganzen. Wanneer er in de landbouw schade door ganzen ontstaat, kan onder bepaalde omstandigheden een vergunning voor afschot aangevraagd worden.

Rond 1910 is de grauwe gans als broedvogel in de Benelux uitgestorven. Alleen in de winter waren er grauwe ganzen die afkomstig waren uit Noordwest Europa. Rond 1950 kwam hij terug met de ontwikkeling van de IJsselmeerpolders, waar de vogel broedde in uitgestrekte rietmoerassen. Rond 1975 waren er in Nederland al 100 tot 150 broedparen, in 1982 250 paar, in 1990 1250 paar. Lange tijd was het de broedvogel die het snelst in aantal toenam. De aantallen overwinterende grauwe ganzen zijn ook spectaculair gestegen.